ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
(3η ΟΜΑΔΑ) ΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟΙ
Ø Μελετήστε το ποίημα Kuro Siwo του σχολικού σας εγχειριδίου (σελ. 193-194).
Ø Διαβάστε προσεκτικά το ποίημα «Οι γάτες των φορτηγών » του Ν.Καββαδία.
Ø Περιηγηθείτε στις παρακάτω ιστοσελίδες :
v «Ο πολυταξιδεμένος Νίκος Καββαδίας και οι σύντροφοί του στη θάλασσα»... - Cat Is Art
v Η γυναίκα στο έργο και στη ζωή του Νίκου Καββαδία (documentonews.gr)
Ø Απαντήστε στις παρακάτω ερωτήσεις :
1. Η μοναξιά των ναυτικών είναι ένα θέμα που επανέρχεται σταθερά στην ποίηση του Νίκου καββαδία. Τι αντικαθιστά τη φυσική ανθρώπινη παρουσία στα 2 ποιήματα;
2. Πόσο αναμενόμενη είναι η παρουσία ζώων σ’ ένα ποίημα για τη ζωή των ναυτικών; Ποιος είναι ο ρόλος τους στη ζωή τους;
3. 1. “μα ούτε στιγμή δεν ελησμόνησες τα λόγια που σου ’πανε μιαν κούφια ώρα στην Αθήνα” “κι ο λόγος της μες στο μυαλό σου να σφυρίζει” . Σε ποια ανήκει, πιστεύετε, ο λόγος , που σφυρίζει μες στο μυαλό του; Με τι τρόπο μας λέει πως προσπαθεί να ξεχαστεί; Ποια είναι άραγε η ψυχική του διάθεση;
4. Οι γάτες υποκαθιστούν τη γυναικεία συντροφιά; Μπορείτε να εντοπίσετε στίχους από το δεύτερο ποίημα όπου τα χαρακτηριστικά του ζώου θυμίζουν γυναίκα;
5. Ποιο θλιβερό γεγονός συνέβη και στα δύο ποιήματα και ποιος πιστεύετε ότι είναι ο αντίκτυπος του στην ψυχολογία του ποιητή;
(Εργασία για το σπίτι)
6. Ποια φαντάζεστε ότι είναι η γυναίκα στο ποίημα Kuro Siwo; Yποθέστε ότι είστε ο ναυτικός της ιστορίας: Συντάξτε μια επιστολή (έως 150 λέξεις) προς αυτή τη γυναίκα εκφράζοντας τα δικά του συναισθήματα.
Οι γάτες των φορτηγών
Το ποίημα ανήκει στην πρώτη συλλογή του ποιητή Νίκου Καββαδία Μαραμπού (1933), και αναφέρεται στη στενή συναισθηματική σχέση των ναυτικών με τη γάτα του πλοίου.
Οι ναυτικοί στα φορτηγά* πάντα μια γάτα τρέφουν,
που τη λατρεύουνε, χωρίς να ξέρουν το γιατί,
κι αυτή, σαν απ' τη βάρδια τους σχολάνε κουρασμένοι,
περήφανη στα πόδια τους θα τρέξει να τριφτεί.
Τα βράδια, όταν η θάλασσα χτυπάει τις λαμαρίνες,
και πολεμάει με δύναμη να σπάσει τα καρφιά,
μέσα στης πλώρης τη βαριά σιγή, που βασανίζει,
είναι γι' αυτούς σα μια γλυκιά γυναίκεια συντροφιά.
Είναι περήφανη κι οκνή,* καθώς όλες οι γάτες,
κι είναι τα γκρίζα μάτια της γιομάτα ηλεκτρισμό·
κι όπως χαϊδεύουν απαλά τη ράχη της, νομίζεις
πως αναλύεται σ' ένα αργό και ηδονικό σπασμό.
Στο ρεμβασμό και στο θυμό με τη γυναίκα μοιάζει
κι οι ναύτες περισσότερο την αγαπούν γι' αυτό·
κι όταν αργά και ράθυμα* στα μάτια τους κοιτάζει,
θαρρείς έναν παράξενο πως φέρνει πυρετό.
Της έχουν πάντα στο λαιμό μια μπακιρένια γύρα,*
για του σιδέρου την κακήν αρρώστια* φυλαχτό,
χωρίς όμως, αλίμονο, ποτέ να κατορθώνουν
να την φυλάξουν απ' το μαύρο θάνατο μ' αυτό.
Γιατί είναι τ' άγρια μάτια της υγρά κι ηλεκτρισμένα
κι έτσι άθελα το σίδερο το μαύρο τα τραβά,
κι ουρλιάζοντας τρελαίνεται σ' ένα σημείο κοιτώντας
φέρνοντας δάκρυα σκοτεινά στους ναύτες και βουβά.
Λίγο πριν απ' το θάνατο από τους ναύτες ένας,
-αυτός οπού 'δε πράματα στη ζήση του φριχτά-
χαϊδεύοντάς την, μια στιγμή στα μάτια την κοιτάζει
κι ύστερα μες στη θάλασσα την άγρια την πετά.
Και τότε οι ναύτες, που πολύ σπάνια λυγά* η καρδιά τους,
πάνε στην πλώρη να κρυφτούν με την καρδιά σφιχτή,
γεμάτη μια παράξενη πικρία που όλο δαγκώνει,
σαν όταν χάνουμε θερμή γυναίκα αγαπητή.
Ν. Καββαδίας, Μαραμπού, Άγρα
φορτηγά: εμπορικά πλοία οκνή: αργοκίνητη ράθυμα: παθητικά, νωχελικά μπακιρένια γύρα: χάλκινο περιλαίμιο κακή αρρώστια: η τρέλα, από τη συνεχή θέα του σιδήρου λυγά: λυγίζει
2ο Πειραματικό Γυμνάσιο Κιλκίς
Χαρίτου Φωτεινή, ΠΕ 02
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου