Α. Λασκαράτος : "Ο καλός μαθητής"

Ο καλός μαθητής, και εννοώ επιμελής μαθητής, είναι εκείνος οπού

σπουδάζει, όχι διά να ξέρει να πει το μάθημα, αλλά διά να αποχτήσει μάθησην.

Μαθηταί δε τοιούτοι δυστυχώς είναι λίγοι.

Ο καλός τούτος μαθητής, αντίθετον του κακού μαθητή, θεωρεί κάθε

μάθημα ως μερίδα πνευματικής θροφής, την οποίαν προσπαθεί ν’ αφομοιώσει

με την ψυχή του. Δεν τόνε δικάει9 ναν το μάθει· αλλ’ αφού το μάθη, το εξετάζει

σαν ανατόμος εις όλα του τα μέρη, ποριζόμενος από αυτό την όσο περισσότε-

ρην ωφέλειαν.

Οι εορτές δεν είναι δι’ αυτόν αφορμές να διασκεδάζει· αλλά ευκαιρίες

να καταγίνεται ελευθέρως και ανεμποδίστως εις τη σπουδή του. Μένει αμέτο-

χος εις τον συνεταιρισμόν της κλάσεως. Γυρεύει τη δουλειά του, δηλαδή τη

σπουδή του· και αδιαφορεί εις τες εορτές, επειδή αυτός τες κάμνει σπουδάσι-

μες.

Ο τοιούτος επιμελής μαθητής είναι πάντα έτοιμος να δεχθεί εξέτασες.

Και όμως εις τες γενικές εξέτασες του σχολαστικού χρόνου αφιερώνεται στη

σπουδή, και σπουδάζει ακαταπαύστως διά να ταχτοποιήσει στο πνεύμα του τες

γνώσες οπού έλαβε μέσα στο χρόνο· να κάμει με αυτές, εις κάθε κλάδον μαθή-

σεως, ένα σύνολο ταχτοποιημένο· το οποίον θέλει είναι η ωφέλεια που του ε-

πρόκυψε από τους κόπους του της χρονιάς εκείνης, και μέρος της περαιτέρω

του μορφώσεως, και της μελλούσης προκοπής του.

Ο μαθητής τούτος, όταν εις ανδρικήν ηλικίαν, θέλει έχει προκοπήν, ικα-

νότητα, ημπόρεσην· και θέλει είναι ποθητός και επιζήτητος εις όλα τα μέρη·

ώστε και να μπορεί να ζει, αν του χρειαεί, με την προκοπήν του. Επειδή, «ό-

ποιος ξέρει, μπορεί».